از آنجایی که GPS یک پدیده نوظهور است، هنوز دانشمندان و محققان اطلاعات درستی از اثرات آن بر مغز انسان ندارند؛ اما تحقیقات اخیر نشان می دهد، اتکا به GPS برای مغز انسان به هیچ وجه مناسب و مفید نیست.
اتکا به اطلاعات GPS کافی نیست
واقعیت این است که GPS همواره و صد در صد دقیق نیست و می تواند کاربران را در موقعیت های ناخواسته و حتی خطرناک قرار دهد. شواهد زیادی از گم شدن کاربران در استفاده از GPS گزارش شده است که شاید معروف ترین آنها ماجرای سال 2009 در نشنال پارک کلیرفنیا در نوادا باشد که طی آن یک زن به همراه کودک شش ساله خود برای پنج روز گم شدند و قبل از آن که پارکبان ها به کمک آنها برسند، کودک شش ساله جان خود را از دست داده بود. دلیل گم شدن این دو نفر اطلاعات اشتباهی بود که از طریق GPS گوشی در مورد جهت یابی به آنها داده شده بود.
قطعا سیستم GPS در این گونه موارد تنها متهم ماجرا نیست؛ اما می تواند منجر به فاجعه هایی اساسی شود. اتکا به اطلاعات GPS می تواند منجر به قدم گذاشتن در مسیر اشتباه و حتی به قیمت از دست دادن جان افراد نیز تمام شود.
GPS می تواند مغز ما را دچار تحول کند
از آنجایی که GPS یک پدیده نوظهور است، هنوز دانشمندان و محققان اطلاعات درستی از اثرات آن بر مغز انسان ندارند؛ اما تحقیقات اخیر نشان می دهد، اتکا به GPS برای مغز انسان به هیچ وجه مناسب و مفید نیست.
بر اساس یک تحقیق در سال 2000 که از سوی محققان بریتانیایی صورت گرفته است، اتکای بسیار زیاد به استفاده از GPS می تواند منجر به مختل شدن بخش «هیپوکامپ» در مغز انسان شود. این بخش در مغز مسئولیت تجزیه و تحلیل و پردازش داده های مربوط به جهت یابی بیرونی و فضایی را بر عهده دارد.
این امر ناشی از آن است که اتکا به GPS قدرت مغز ما برای تصویرسازی از نقشه و جهت یابی را به شدت کاهش می دهد و منجر به آن می شود که به مرور زمان استفاده بیش از حد از GPS باعث کوچک شدن بخش «هیپوکامپ» در مغز شود. این موضوع با مطالعه بر روی مغز شانزده راننده تاکسی در لندن مطرح شده است.
منبع:tabnak.ir