معروفترین پروتکل‌های انتقال داده در لایه ارتباط بین دو کامپیوتر TCP و UDP می‌باشد .
تفاوت ارسال داده‌ها به صورت TCP و UDP در ردیاب‌ها
همانطور که میدانید روش‌های استانداردی برای انتقال و پردازش مدل‌های گسترده‌ای از اطلاعات استفاده می‌شوند که پروتکل نام دارند. پروتکل‌ها به وسیله توافقات بین المللی منتشر شده‌اند و این تضمین را می‌دهند که کامپیوترها در هر نقطه‌ای که هستند توانایی ایجاد ارتباط با یکدیگر را داشته باشند. پروتکل‌های مختلفی برای ایجاد ارتباط بین ترمینال‌ها و شبکه‌های کامپیوتری وجود دارد، اما فقط پروتکل‌هایی می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند که از طرف سازمان استاندارد جهانی به عنوان پروتکل مشترک تعیین شده باشند.
معروفترین پروتکل‌های انتقال داده در لایه ارتباط بین دو کامپیوتر TCP و UDP می‌باشد. این دو پروتکل کار مشابهی را با روش‌های مختلف انجام می‌دهند.
دستگاه‌های ردیابی پس از دریافت موقعیت جغرافیایی متحرک‌ها (خودرو، موتور، شخص و ...) برای انتقال اطلاعات دریافت شده از ماهواره‌های موقعیت یاب جهت بررسی و پردازش بر روی مرکز کنترل در بستر GPRS از پروتکل‌های استاندارد انتقال اطلاعات اینترنتی استفاده می‌کند. تمام دستگاه‌ها از هر دو پروتکل TCP وUDP حمایت می‌کند و بر اساس نیاز مشتری از این پروتکل‌های قدرتمند بهره می‌گیرد.
حفظ امنیت و سلامت داده‌های منتقل شده بر روی سرور از فاکتورهایی است که بسیار حائز اهمیت است، به همین دلیل با اینکه تمامی دستگاه‌ها از هر دو پروتکل تبعیت می‌کنند اما ترجیحاً تنظیمات دستگاه برای انتقال داده بر روی پروتکل TCP قرار می‌گیرد زیرا :
پروتکل TCP پس از برقراری ارتباط دو طرفه با فرستنده، یک پیام را همراه با بیت‌هایی جهت بررسی و ردیابی ارسال می‌کند. این بیت سلامت بسته ارسالی را تایید کرده و اگر بسته‌ای آسیب دیده باشد آن را بررسی و دوباره ارسال می‌نماید. ترتیب ارسال و دریافت بسته‌های داده مشابه با ترتیب ارسال آنها از مقصد است و هیچ برهم خوردگی ندارد. این امر باعث سنگین و بزرگتر شدن بسته داده ارسالی شده و پهنای باند بیشتری را استفاده می‌کند اما امنیت و سلامت داده تضمین شده است با وجود اینکه سرعت انتقال به شدت کاهش می‌یابد .
پروتکل UDP نیز کار انتقال داده را انجام می‌دهد با این تفاوت که ارتباط یک طرفه‌ای با فرستنده برقرار کرده و پس از ارسال اطلاعات فرستنده منتظر پیام تایید رسیدن داده نیست و به تبع پیامی هم ارسال نخواهد شد و اگر حتی بسته ای آسیب ببیند برای بازیابی تلاشی صورت نمی‌گیرد. این کمبودها با اینکه سرعت انتقال داده را بالا میبرد اما متاسفانه سلامت و امنیت آن را تامین نمی‌کند .
تفاوت های پروتکل TCP و UDP
TCP و UDP هر دو در لایه Transport کار می کنند. کار هر دوی این پروتکل ها این است که از رسیدن بدون خطای پیغام ها به مقصد ، با ترتیب درست و بدون از دست رفتن یا دو بار فرستاده شدن اطمینان حاصل شود. تفاوت کلیدی TCP با UDP در این موضوع است که علاوه بر کابردی که گفته شد. در پروتکل TCP سرویس های بسیار مختلفی برای استفاده نرم افزار ها گنجانده شده است که در UDP وجود ندارد. به همین دلیل ساختار پروتکل TCP بسیار پیچیده تر از UDP است.
TCP برای اینکه بتواند قابل اعتماد باشد ، بیت هایی را به منظور ردیابی و بررسی به همراه بسته ارسال می کند. همین بیت های اضافه و مکانیزم هایی که برای اطمینان از سلامت و ردیابی بسته وجود دارد ، باعث می شود که بسته بزرگ تر باشد و همچنین به مقدار بیشتری از پهنای باند و منابع پردازشی نیاز داشته باشد.
UDP مانند TCP قابل اعتماد نیست، اما همین عدم استفاده از بیت های اضافه جهت ردیابی و سلامت بسته باعث می شود که بسیار سریع تر عمل کند.